Al jaren was Johanna verliefd op de accountant van haar vader. Maar het was oorlog en op een bepaald moment kwam hij niet meer langs.

Na de bevrijding in de zomer van 1945 stapte Johanna in de trein en zocht hem op. Wat er precies is voorgevallen,  is niet bekend. Johanna werd afgewezen en begon verdrietig aan de terugreis.

In Utrecht moest ze overstappen. Wat heeft ze gedaan? Is ze de stad ingewandeld? Heeft ze snikkend op een bankje gezeten?

Ze werd getroost door een man, die even bij haar kwam zitten. Het werd al laat en hij bood aan dat zij op zijn atelier kon overnachten. Hij was kunstschilder. De volgende dag reisde Johanna door naar huis.

Later bleek Johanna zwanger. Haar dochter werd ter adoptie afgestaan. Ina.

Ina ging al een hele tijd geleden op zoek naar haar moeder. Toen hoorde ze het bovenstaande verhaal. Uiteraard zonder allerlei details, waar je niet naar kon vragen zonder confronterende vragen te stellen. Konden ze beiden haar vader zijn? Dat bleef onduidelijk.

Na het zien van de documentaire over bevrijdingskinderen die nog op hun 74e hun vader zochten via DNA onderzoek, besloot Ina om dat ook te gaan doen, al verwachtte ze niet dat dit veel op zou leveren..
Wij testten Ina en zorgden er voor dat ze in meerdere databanken werd opgenomen.

Via een hoge match in Canada en een aantal kleinere in Nederland, vonden we de juiste familie. Nee, niet de naam van de accountant, maar een familie waarin twee broers kunstschilder waren. Een van hen woonde in Utrecht.

De uitslag van een DNA test met zijn zoon kwam vannacht binnen: hij is een halfbroer van Ina. Hij is 82 en weet niet wat hem overkomt dat hij nog een onbekend zusje heeft. Er worden plannen gemaakt elkaar te ontmoeten, er worden foto’s over en weer gestuurd. Ina weet wie haar vader is en ze lijkt ook op hem!

Een mooi einde aan deze zoektocht!