DNA, de nieuwe waarheid

Er is geen ontkomen meer aan, binnenkort is ieders afkomst bekend. Gesloten adopties, onderhands “weggegeven” kinderen, kind van een donor?

Alles zal aan het licht komen.

Ooit kwamen ze er nog mee weg:
het kind van de oudste dochter opvoeden als nakomertje van opa en oma
het kind van je zus aangeven als het jouwe
je afgestane kind weigeren informatie te geven
stomweg ontkennen dat iemand je kind kan zijn
en noem ze maar op, al die schrijnende situaties die onder de romantische noemer

familiegeheimen

onder het vloerkleed worden geveegd.

Met de nieuwe generatie Genetische Genealogie testen kan je meer te weten komen dan alleen je etnische achtergrond. Natuurlijk is het leuk om te weten of je Vikingbloed hebt of hoeveel % Neanderthal je in je hebt, of dat je zuidelijke uitstraling te danken is aan voorouders uit Italië.

ethnicity example

Neem deze uitslag wel met een korreltje zout, want hoewel het in grote lijnen zal kloppen, ontbreekt de precisie, zeker als het op West-Europa aankomt (Nederland, België, Duitsland en Frankrijk). De aanbieders van de testen (zie hieronder) werken wel continu aan verbetering van de algoritmes en uitbreiding van de referentiegroep.

Maar… deze testen hebben een bijeffect, dat uitermate geschikt is voor mensen die op zoek zijn naar hun biologische familie.
Alle DNA profielen komen in een database en worden met elkaar vergeleken. Er wordt een overzicht gegenereerd van personen die met elkaar verwant zijn. Afhankelijk van het percentage overeenkomend DNA, kun je bepalen in welke familierelatie je tot elkaar staat.

4th cousin

De nieuwe toverwoorden: Centimorgans (cM) en segmenten.
Hoeveel Centimorgans komen wij overeen, verdeeld over hoeveel segmenten? 300 cM over 21 segmenten? Dan hebben we gemeenschappelijke overgrootouders!
Een beetje genealoog heeft de stamboom zo in kaart gebracht en voor je het weet heeft een DNA Detective via combineren en deduceren je biologische vader gevonden!
Is de gemeenschappelijke voorouder ver weg? Dan kunnen we ons DNA vergelijken met een “chromosoom browser” en proberen aanwijzingen te vinden in welke hoek we de verwantschap moeten zoeken.

Een match van 300 cM zul je op dit moment in Nederland niet zo gauw vinden, omdat het succes van de DNA databases vooral afhangt van de hoeveelheid geteste personen. De circa 4,5 – 5 miljoen (augustus 2016) geregistreerde personen wonen voor een groot deel in Amerika. Hier is de grote rage van het testen begonnen. Veel Amerikanen zijn namelijk bijna 100% Europees, vanwege de Engelse, Duitse, Ierse, Italiaanse, etc. immigranten. En daar wil de huidige Amerikaan graag meer over weten. Een andere grote groep Amerikanen heeft Afrikaanse roots, zij willen hun vrijgemaakte slaven-voorouders terugvinden, om recht te doen aan hun afstamming. Maar ook in Canada, Australië en de Britse eilanden is het populair om je DNA te laten testen. Nu het Europese vasteland nog!

Wanneer is DNA testen zinvol?

Altijd!
Dit lijkt een flauw antwoord, maar ik sta er wel achter. Doe het
– voor de lol, om ook zo’n leuk plaatje van je etnische achtergrond te krijgen
– omdat je geinspireerd wordt door dit filmpje van Momondo
– omdat je DNA onderbouwing wilt toevoegen aan je stamboom/genealogie
– omdat je familiegeheimen wilt ontrafelen
– omdat je biologische familie zoekt
– omdat je nooit weet wie er op zoek is naar jou
– omdat je jezelf beter wilt leren kennen, en last, but not least:
– om (via jouw DNA) andere mensen te helpen hun familie te vinden.

Je kunt de testen zelf bestellen via Ancestry.com, 23andMe.com of FamilytreeDNA.com.
Wil je de test gebruiken om biologische familie te zoeken, vraag dan om nadere info via info@iemandzoeken.nl

 

 

Anoniem bevallen kan niet meer

babyvoetjes

DNA onthult afkomst

Vandaag werd bekend dat voor het eerst de vondelingenkamer is gebruikt in Groningen. Niet dat er een pasgeboren baby in is neergelegd, want de moeder heeft vooraf contact opgenomen met de Stichting Beschermde Wieg. Er was een verloskundige bij en de baby is overgedragen aan de Stichting. In het persbericht staat niets over de anonimiteit van de moeder.

De bedoeling van vondelingenkamers is dat baby’s een veilige opvang krijgen en niet terechtkomen in de hal van een flatgebouw, op straat of in een afvalcontainer. Op zich een goede zaak. In de al jaren durende discussie over voors en tegens van vondelingenkamers is vaak te horen dat zo meer mensen opgroeien zonder te weten wie hun ouders zijn. Maar dat bezwaar gaat in de toekomst wegvallen!

Via de nieuwste DNA onderzoeksmogelijkheden wordt je DNA dermate verfijnd in kaart gebracht, dat je met een simpel computerprogramma je eigen DNA kunt vergelijken met miljoenen andere geteste personen. En die databanken groeien exponentieel. Steeds meer mensen willen niet alleen op papier weten waar ze vandaan komen, maar ook door hun DNA te laten onderzoeken. En ook financieel is dat nu voor iedereen haalbaar door consumententesten van Ancestry DNA, 23andMe en FamilyTreeDNA.

Voor dit soort DNA detectivewerk heb je genoeg aan één ver familielid, waarmee je bijvoorbeeld (bet)overgrootouders deelt. Door het construeren van een stamboom kom je stap voor stap dichterbij het geheim dat biologische moeder of vader heet.

DNA is hot

Een DNA test kan je leven veranderen

Iedere week lees je wel iets in de krant over DNA. Opgegraven oorlogsvliegers, Neanderthalers of een tweeling, die toch van een andere vader blijkt te zijn.

IMG_3423

Het DNA onderzoek heeft zijn waarde al lang bewezen, bij discussie over vaderschap, als bewijsmateriaal van criminele activiteiten, maar ook om genetisch overdraagbare ziekten te kunnen ontdekken.
Een nieuw soort DNA onderzoek zorgt voor veel gespreksstof: de autosomaal DNA test, waarbij je DNA helemaal wordt uitgeplozen. Wetenschappelijk bewezen.
Mensen hebben verschillende redenen om zo’n test te doen. Sommigen willen meer weten over hun etniciteit, om te kunnen vergelijken met de stamboom. Wie wil er nou niet liever van een Viking afstammen, dan van een saaie Engelsman? Ook zijn er mensen die het een goed idee lijkt om een rapport op te vragen van ziekten waar ze mogelijk meer kans op maken dan anderen.
Deze ontwikkelingen staan nog in de kinderschoenen en de conclusies hieruit moeten voorlopig nog met voorzichtigheid worden gehanteerd. Alles valt of staat met de controlegroep waarmee het DNA wordt vergeleken en met de algoritmes die door de software worden uitgevoerd.

dna45

“DNA doesn’t lie”
In Amerika ontdekten geadopteerden en mensen die hun vader zochten al snel dat hier een unieke methode beschikbaar kwam: door het vergelijken van je DNA met andere geteste personen, kun je je biologische familie opsporen! In de Facebook groep DNA Detectives staan dagelijks verhalen over succesvolle speurtochten met foto’s van gelukkige herenigingen. Vroeger op school biologie laten vallen, maar je nu verdiepen in genetica en de werking van chromosoom browsers. Aan wiskunde altijd een hekel gehad, maar nu goochelen met percentages, generaties, met hoeveel Centimorgans je overeenkomt op hoeveel segmenten. Het is verbazend hoeveel je in korte tijd leert als je beseft, dat je zo je biologische vader zou kunnen vinden, waarvan je alleen weet dat hij Harry genoemd werd.

HaroldJBanks3

Voor bevrijdingskinderen is dit bij uitstek
een middel om eindelijk verder te komen
in de zoektocht naar familie in Amerika en Canada!

DNA onderzoek is niet meer voorbehouden aan de wetenschappers. Iedereen kan nu zelf zijn DNA laten uitzoeken. Familiegeheimen, adoptiedossiers, vreemdgaan, alles zal aan het licht komen door de waarheid van DNA.

 

 

Boris en Poekie in je testament?

BorisNetwerk Notarissen legt een gevoelige zaak bloot: als iemand (een alleenstaande) overlijdt, wat gebeurt er dan met de hond en/of de kat? “Regel het, mensen, anders is een asiel of een spuitje hun voorland!” Seriously?

Dit is niet alleen onnodig, maar ook enorm onhandig. Krijg je na 3 jaar ruzie met die lieve buurvrouw die Boris zou opvangen, dan moet je je testament weer veranderen… In de praktijk blijkt snel genoeg of er iemand is uit de buurt of een familielid, die de hond, kat of kanarie kan verzorgen. En als dat niet zo is, dan verandert ook een testament daar niets aan. Geld nalaten aan je huisdier? Volkomen onzinnig! (dan weet ik nog wel een betere bestemming..)

Jammer dat de notarissen het onderwerp niet wat breder getrokken hebben: regel in je testament al je “unfinished business”. En daar kunnen voor mijn part Boris en Poekie ook bij:lastwill

Hierbij verklaar ik, Maria Wilhelmina Sterk, dat het mijn wens is dat Boris na mijn dood wordt opgevangen door mijn buurvrouw Mia. Voor mijn zoon Herman heb ik het volgende bericht: Zoals je weet zijn je vader en ik getrouwd toen jij 3 maanden oud was. Ik kende je vader toen pas een half jaar, jij hebt dus een andere biologische vader. Het was mijn baas bij de Hema, hij was getrouwd en had al twee kinderen. Zijn naam is Herman van der Moolen, toen was hij 32 jaar en woonde op de Kerkstraat 3, 1-hoog. Voor mijn dochter Marja heb ik ook een bericht: het klopt dat er van jou geen babyfoto’s zijn tot je ongeveer 8 maanden was, hierover heb je al vaak vragen gesteld. Dat komt omdat je geadopteerd bent. Je echte moeder is mijn nichtje Klaartje, die in Groningen ” in het leven” zat. Vraag aan tante Mar maar hoe je haar kunt bereiken, als je dat wilt. Al mijn geheimen zijn nu verteld en ik hoop dat jullie me niet kwalijk nemen dat ik dit jullie niet eerder durfde te vertellen. Ik wist niet hoe ik dat moest doen.

Er is post!

Hoe vaak raken mensen elkaar kwijt doordat de post niet aankomt? Hoeveel persoonlijke geschiedenissen kenden een dramatisch verloop, doordat die ene brief niet op tijd kwam? Verkeerd geadresseerd was of gewoon ergens onderweg is weggeraakt?

Vorig jaar heb ik PostNL benaderd om te vragen of ze geinteresseerd waren met mij samen te werken bij de verdere uitbouw van het Contactregister. Dit heeft geresulteerd in een publicatie in het kwartaalblaadje “Er is Post!”, dat in een oplage van 6 miljoen stuks wordt verspreid onder bijna alle huishoudens in Nederland. Bezorgdatum: vandaag!

Het Contactregister is door mij opgezet om iedereen die iemand zoekt, of hoopt dat er iemand naar hem of haar op zoek is, de gelegenheid te geven hun gegevens vast te leggen. Die registratie is kosteloos en dat blijft het ook. En die registratie is vertrouwelijk! Het is dus niet zo dat iedereen op internet het bestand met namen kan bekijken. Want ben je naar iemand op zoek, dan zit er vaak een heel verhaal achter of een jarenlang bewaard familiegeheim.
Achter de schermen wordt hard gewerkt aan het Contactregister. De zoekmethodes worden steeds nauwkeuriger en binnenkort krijgt iedereen die ingeschreven is een inlogcode, om de eigen gegevens te kunnen aanvullen en wijzigingen bij te houden. En als er een “match” is, dan nemen wij contact met je op, de manier hiervoor (telefonisch, mail of brief) geef je zelf bij je inschrijving op.

Ken je iemand die een belangrijke persoon mist? Zijn vader, biologische moeder, een
(half-) broer of -zus, zijn of haar eigen kind? Attendeer degene dan op het gratis Contactregister! En zou je zelf die ene jeugdliefde nog wel eens willen terugzien of je oude buurmeisje? Registreer je bij het Contactregister, het kost niets en je weet nooit wie er op zoek gaat naar jou!

Hopelijk komen er weer veel nieuwe inschrijvingen bij door de publicatie in “Er is Post!”. Zodat we nog meer mensen bij elkaar kunnen brengen!

Bedankt, PostNL, voor de mogelijkheid het Contactregister onder de aandacht van alle Nederlanders te brengen 🙂

Update zoekactie Wilko

Op maandag 30 mei stond er een artikel in de Telegraaf (artikel binnenkort hier te lezen). In Zeeland werd meteen gereageerd door de PZC, de Provinciale Zeeuwse Courant, die het bericht in hun videonieuws van 10 uur ‘s ochtends plaatste op de website www.z2.nl (Zeeland in twee minuten). Op 31 mei verscheen dit artikel in de Provinciale Zeeuwse Courant.

In het avondnieuws van 22uur was Wilko iets uitgebreider te zien en kwam daarbij ook zelf aan het woord. Van het geheel maakt de PZC een filmpje voor op hun website:

Wilko zoekt zijn vader

Wilko’s vader weet niet dat hij een zoon heeft en Wilko weet niet hoe zijn vader heet. Daarom hebben we hulp nodig van zoveel mogelijk mensen die deze oproep verspreiden en ons tips geven!
Wilko weet twee dingen over zijn vader: dat hij uit Noord Brabant kwam en dat hij in 1967 in Cadzand kampeerde. Toen moet hij ongeveer 19-24 jaar geweest zijn. De man die we zoeken is dus een Brabander, die nu tussen de 62 en 68 jaar oud is. Kwam u in de jaren ’60 ook in Cadzand op Camping Welgelegen? Dan heeft u misschien de gouden tip in handen!
Bekijk hier een presentatie over de zoekactie, inclusief jeugdfoto’s van Wilko. Misschien lijkt hij heel erg op iemand die u kent? Laat het ons weten!

Wilko zelf zijn verhaal zien en horen vertellen?

Geen verplichte DNA-test voor geadopteerde jongen

   
Uit het nieuws:  

Een Indiaas echtpaar heeft via de rechtbank verzocht om een DNA test van een in Nederland geadopteerde 12-jarige jongen. Zij denken dat de jongen, die in 2002 werd geadopteerd, hun zoon is. 

Het Indiase stel werd in 1999 beroofd van hun toen tweejarige zoon. Hij zou in een weeshuis terecht zijn gekomen en vervolgens zijn geadopteerd door de Nederlandse man en vrouw, die zich van geen kwaad bewust zijn.Het Indiase echtpaar wilde via DNA-onderzoek laten uitzoeken of de jongen hun zoon is. Ook wilden ze graag contact met hem.

De jongen voelt er niets voor om de test te ondergaan. De rechtbank oordeelde dat zijn belang groter is dan dat van het Indiase stel. Daarom kan hij niet verplicht worden om mee te werken aan de test. Ook het verzoek om contact is afgewezen.

Bron: Novum

Wat een Salomonsoordeel. Bedenk je de wanhoop van de ouders, die door een klein testje weten of ze hun kind hebben teruggevonden of niet. Aan de andere kant de jongen van 12 in Nederland, te jong om geconfronteerd te worden met zijn biologische familie, zeker als die zich door een dergelijk drama bestolen voelen. Nu weet de jongen dat er mensen zijn die denken dat ze zijn ouders zijn. Over een paar jaar wil hij het ook weten, want de huidige gebeurtenissen zijn niet meer terug te draaien en hij zal er altijd aan blijven denken. Hoop dat er goede begeleiding is voor kind en adoptieouders!

Gestolen baby

    Ten tijde van Franco zijn (honderd)duizenden baby’s in Spanje weggehaald bij hun ouders. Of hebben moeders na de geboorte te horen gekregen dat hun baby was overleden, terwijl dit niet zo was. Veel kranten besteden er deze week een kort artikel aan, omdat ca 300 ouders zich hebben verenigd om gezamenlijk een onderzoek te eisen. De Spaanse Justitie wil echter geen onderzoek instellen. 
Individuele families moeten maar elk een aparte aanklacht indienen. Proberen ze zo het schandaal kleiner te maken?
     Er zijn in de geschiedenis meer voorbeelden van babyroof uit ‘morele’ gronden, zoals bij de inheemse bevolking van Australië. In de door Engelsen gerunde kindertehuizen heersten verschrikkelijke toestanden. Ooit de indrukwekkende film Rabbit-proof Fence gezien? De Engelsen ‘exporteerden’ ook baby’s uit hun vaderland naar Australië, geroofd van ‘unfit mothers’.

      Na de tijd van Franco zouden deze praktijken in Spanje zijn voortgezet door hulpverleners die er dik aan verdienden.  Ook in onze eigen geschiedenis zijn er zwarte bladzijden. Adoptie uit Indonesie bijvoorbeeld verliep niet altijd volgens de regels. Ooit had ik te maken met een zoekactie naar een moeder door twee jongens, die samen in Nederland waren geadopteerd, een tweeling. Toen ik contact kreeg met de moeder hield ze vol dat het niet kon kloppen, want haar ene zoon was overleden. Haar verhaal was stuitend: omdat een van de tweeling ziek was, stelde een maatschappelijk werkster voor hem ‘naar het Westen’ te laten adopteren. De moeder kon de medische kosten niet betalen en na adoptie zou haar zoon alle zorg krijgen die nodig was. Een tijdje later kwam de hulpverleenster terug. Haar zoon was overleden, zei ze, en er waren al aanzienlijke medische kosten voor hem gemaakt. Zij moest alsnog betalen of haar andere zoon meegeven. De moeder had geen geld, dus geen keus. De twee jongens werden vervolgens als tweeling geadopteerd door een Nederlandse familie, die geen weet had van het drama dat zich had afgespeeld.

     In Spanje gaat het misschien wel om 300.000 kinderen. Wie zal het zeggen, want een deel kreeg een andere identiteit en is zich niet bewust van het feit dat ze niet bij hun biologische ouders opgroeien. En mochten ze dat gevoel wel hebben, dan is er een officieel geboortebewijs om hun ongelijk aan te tonen. De beste oplossing is een grote DNA databank, waarin alle getroffen families en twijfelende kinderen hun DNA kunnen laten registreren. Zou de Spaanse regering daar subsidie voor willen geven?