Netwerk Notarissen legt een gevoelige zaak bloot: als iemand (een alleenstaande) overlijdt, wat gebeurt er dan met de hond en/of de kat? “Regel het, mensen, anders is een asiel of een spuitje hun voorland!” Seriously?

Dit is niet alleen onnodig, maar ook enorm onhandig. Krijg je na 3 jaar ruzie met die lieve buurvrouw die Boris zou opvangen, dan moet je je testament weer veranderen… In de praktijk blijkt snel genoeg of er iemand is uit de buurt of een familielid, die de hond, kat of kanarie kan verzorgen. En als dat niet zo is, dan verandert ook een testament daar niets aan. Geld nalaten aan je huisdier? Volkomen onzinnig! (dan weet ik nog wel een betere bestemming..)

Jammer dat de notarissen het onderwerp niet wat breder getrokken hebben: regel in je testament al je “unfinished business”. En daar kunnen voor mijn part Boris en Poekie ook bij:

Hierbij verklaar ik, Maria Wilhelmina Sterk, dat het mijn wens is dat Boris na mijn dood wordt opgevangen door mijn buurvrouw Mia. Voor mijn zoon Herman heb ik het volgende bericht: Zoals je weet zijn je vader en ik getrouwd toen jij 3 maanden oud was. Ik kende je vader toen pas een half jaar, jij hebt dus een andere biologische vader. Het was mijn baas bij de Hema, hij was getrouwd en had al twee kinderen. Zijn naam is Herman van der Moolen, toen was hij 32 jaar en woonde op de Kerkstraat 3, 1-hoog. Voor mijn dochter Marja heb ik ook een bericht: het klopt dat er van jou geen babyfoto’s zijn tot je ongeveer 8 maanden was, hierover heb je al vaak vragen gesteld. Dat komt omdat je geadopteerd bent. Je echte moeder is mijn nichtje Klaartje, die in Groningen ” in het leven” zat. Vraag aan tante Mar maar hoe je haar kunt bereiken, als je dat wilt. Al mijn geheimen zijn nu verteld en ik hoop dat jullie me niet kwalijk nemen dat ik dit jullie niet eerder durfde te vertellen. Ik wist niet hoe ik dat moest doen.